నిశ్శబ్దం నిశీధిని పెనవేసుకున్నప్పుడు
భయం వేర్లు పాతుకుంటున్నప్పుడు
బాధ కొత్తగా చిగురు తొడుగుతుంటుంటే
గుండెల్లో తెలియని గుబులు పురుడు పోసుకుంటుంది
ఇన్నాళ్లుగా లేని భయం
ఇప్పటివరకు తెలియని కొత్త భయం
ఇప్పుడెందుకు మొగ్గ తొడుగుతుంది
ఇదేందుకో నాకు వింతగా తోస్తుంది
మంచును మంట కరిగించినట్లు
మంటను నీరు ఆర్పేసినట్లు
వసంతంలో చిగురించిన ఆకుల్ని
శిశిరం రాల్చినట్లు
ధైర్యం వెలిగించిన దీపాన్ని
భయం ఆర్పేస్తుంది
మస్తిష్కం లోని భీకర ఆలోచనలు
హృదయపు స్పందనల ఉప్పెనలు
లోపలి ఆందోళన సరస్సులు
బయట భయపు సంద్రాన్ని సృష్టిస్తున్నాయి
భయం నిస్త్రాణం కాదు
నిమురు గప్పిన నిప్పు
భయం నగ్న శిఖరం కాదు
మౌనం మలచిన భీకర శిల్పం
భయం జనారణ్యంలోని దృశ్యం కాదు
మౌనారణ్యం లోని క్రూరమృగం
భయం బాహ్య ప్రపంచంలో పాడే
బహుజన గేయం కాదు
మనస్సులోతుల్లోకి చొచ్చుకు పోయాక
మనిషినెప్పటికి విడువనివిషాద గీతం
మనలోనే పుట్టి మనల్ని చంపే ఆయుధం.
రచన
సతీష్ కుమార్ బొట్ల
కరీంనగర్
జిల్లా యువరచయితల సంఘం
9985960614
