వెర్రి పిచ్చుకలు

ఆకాశానికి అగ్గిపెట్టి

సెగల పొగలు కమ్మిన

మేఘాల నీడలో

వేడి వేలుగుల జాడలో

నిజాన్ని మరచి

నైజాన్ని వలచి

వెన్నెలని వెతుక్కుంటున్నాయి

వెర్రి పిచ్చుకలు

అడవుల్ని కాల్చి

అరకల్ని పేర్చి

విత్తనాలు పూడ్చి

కడగండ్లు రాల్చి

నేల తడపలేని మేఘాల్ని

నేర్రలు వారిన భూముల్ని

వికశింపచేయాలేమనే విషయాన్నీ మరిచి

వింతగా ప్రవర్తిస్తూన్నాడు వెర్రి మనిషి

కుక్కల్ని తరిమి

నక్కల్ని కూరిమి

సింహాలని దించి

తోడేల్లని గద్దేనేక్కించి

తేనేపూసిన కత్తుల్ని చూస్తూ

తీయ్యటి మాటల్ని వింటూ

తెగ సంబరపడిపోతున్నాయి

తెలివిలేని జంతువులు

వేడి వాడికి రెక్కలు మాడినంక

మంటకి సమిదలు మోసింది తామేనని మరిచి

నిప్పంటించిన చేతిని మాత్రమే

నిందిస్తున్నాయి నిర్లక్ష్యపు పిచ్చుకలు

నేర్రల నేలల్లో నాటిన విత్తనాలు

నాపగింజలుగా మిగిలిపోయాక

నేరం చేసింది తానేనని మరిచి

నేలను నిందిస్తున్నాడు విలువలు మరిచిన మనిషి

నక్కల జిత్తులకి

తోడేళ్ళు దూసిన కత్తులకి

తనువుకి గాయాలు తగిలాక

తముచేసిన తప్పును మరిచి

సింహాన్ని నిందిస్తూన్నాయి చేతకాని జంతువులు

                      రచన

                 సతీష్ కుమార్ బోట్ల

                 బొట్లవనపర్తి

                 9985960614

జీవనలిజి

పరుగు పరుగున వెళ్తున్న

పట్టి మరి పడేస్తుంది  ప్రతి మలుపు నన్ను

లేచి లేచి  పతంగం ల పైకెగురుతున్న

లాగి లాగి ఆపుతుంది ఈలోకం నన్ను

వేగంగా వేల వేల ఆశలతో పరిగెడుతున్న

వేగం పెంచి మరి దాటేసి వెళ్తుంది  ఈ కాలం నన్ను

కలల్ని దూరంచేసి,

కాళ్ళకి కళ్ళెంవేసి

కలతల్లోనే నన్ను తోసి

కన్నీటి ప్రవాహంతో నన్ను చుట్టేసి

నేటి నుండి నన్ను  రేపటిలోకి వెళ్ళకుoడ

నిన్నటిని నా నుండి  బయటకి వెళ్ళనివ్వకుoడ

నింగికి నేలని మధ్య దూరంలా

నేటికి రేపటికి మద్య దురాన్ని మిగిల్చి

రేపటిని నాకెప్పటికీ ఓ కలలాగే మర్చేస్తుంది

ఓటమిలేని ఈ కాలం

ఓర్వలేని ఈ సమాజం .

ఎదురుదేబ్బలన్ని తట్టుకొని

ఎంత మున్డుకేల్దామన్నగాని

ఒక్క అడుగు కూడా వేయనివ్వకుండా

ఒడిసిపట్టి  నన్ను వెనక్కి లాగుతూoటే ఎదురుగాలి 

అంతం లేని ఆనతంలా

సొంతం కానీ ఆనదంలా

ఫలితం తేలని పరీక్షల

గమ్యం చేరని ప్రయాణంలా

తీరాన్ని దాటని కెరటంలా

తమసిని వదలని తారల్ల

ముందుకు సాగని నావల

మిగిలి పోతూనే ఉంది నా మజిలి

ముగింపు లేని నా జీవనలిజి

                      రచన

                 సతీష్ కుమార్ బోట్ల

                 బొట్లవనపర్తి

                 9985960614