నా ఊపిరి

సాయంకాలం లో 

సాగార తీరంలో 

ఆమె పాదాలను ముద్దాడుతున్న 

అలలను చుస్తే నాకు అసూయగా ఉంది 

ఆ అవకాశం నాకు లేదే అని 

ఆమె పాదాలకింద  మెత్తగా 

నలుగుతున్న నేలను చుస్తే 

న హృదయం  నలిగిపోతుంది 

తన సుతి మెత్తని పాదాలకింద 

నా  యద తివచిగా పరచలేక పోయనేనని 

నీలి కళ్ళ నోదుటిపై తన ముంగురులను 

మృదువుగా ఉయాలుపుతున్న గాలిని చుస్తే 

న చేతులు చిరాకు పడుతున్నాయి 

అ పని తాము చేయలేకపోయామేనని 

తన ఉచ్చ్వాస , నిచ్చ్వాస లను 

మోసుకొచ్చిన గాలిని తాకినా నా  ఊపిరి 

ఉక్కిరి ,బిక్కరి అవుతుంది 

తన ఊపిరి నేనవ్వలేకపోయనేనని 

ఐన ఆనందపడుతుంది 

తను నా  ఊపిరైందని.

                      రచన 

           సతీష్ కుమార్ , బోట్ల 

             బొట్లవనపర్తి 

              కరీంనగర్ 

          botla1987.mygoal@gmail.com

         botlasjindagi blogspot.in

         www.Jaitelangana.com